Jam Jest Drzwiami owiec/Dobrym Pasterzem

 Główny fragment: Ewangelia Jana, rozdział 10

 Fragment wprowadzający: Jana 9,34-41

Wprowadzenie

To, co dzieje się w rozdziale dziesiątym, jest kontynuacją historii z rozdziału dziewiątego. Jako rezultat uzdrowienia przez Jezusa, uleczony ślepiec został wyrzucony ze synagogi przez faryzeuszy. Ślepy człowiek wierzył, że Jezus jest Mesjaszem i został uzdrowiony. Faryzeusze odrzucili uzdrowienie, ponieważ odrzucili Jezusa jako Mesjasza. Dlatego Jezus mówi następnie o Dobrym Pasterzu, przeciwstawiając Dobrego Pasterza, fałszywym pasterzom (żydowskim liderom religijnym).

W Starym Testamencie często spotkamy miejsca, gdzie Bóg (Jahwe) jest określany mianem „Dobry Pasterz”. Oto niektóre z nich: Jeremiasza 23,1-4; Izajasza 40, 11; Psalm 23, 1-3; 78, 52; 80, 2; 95, 7; IV Mojż. 27, 17; Ezechiela 34, 23. 31; 37, 24; Zachariasza 11, 4-17. Wersety te odnoszą się również do tych, którzy są fałszywymi pasterzami i ostrzegają przed nimi, gdyż zwodzą oni owce na bezdroża. Stwierdzenia „Ja jestem” w rozdziale 10 Ew. Jana, podobnie jak poprzednio, odnoszą się do bogatej symboliki Starego Testamentu, która ilustruje charakter Jahwe. Jezus buduje na tej podstawie i odnosi te słowa do siebie. Tymi słowami oświadcza, że jest Mesjaszem, prawowitym dziedzicem Dawida. (Ezechiela 34, 23; 37, 24). Jezus idzie nawet dalej i porównuje się z fałszywymi przywódcami żydowskimi, którzy wypaczają Słowo Boże i oddalają się od niego tym, co czynią, jednocześnie wciąż deklarując swoje oddanie słowami. (Jeremiasza 23, 1-4; 25, 34; 50, 6; Ezechiela 34, 2-10)

Jam jest Drzwiami Owiec i Dobrym Pasterzem

„Te zaś są spisane, abyście wierzyli, że Jezus jest Chrystusem, Synem Boga, i abyście wierząc mieli żywot w imieniu jego.”     ―Ewangelia Jana 20,31

1. Jezus jest Chrystusem, synem Boga,

Przez obraz Drzwi, Jezus przedstawia siebie jako jedyne wejście, jedyny dostęp do obecności i ochrony Bożej. Jedynie przez Chrystusa możemy otrzymać życie wieczne.

Jako Dobry Pasterz, Jezus jest tym, który kładzie swoje życie za owce, aby mogły uzyskać życie wieczne.

2. …abyście wierzyli…

W obrazie Drzwi, wiara jest rozumiana jako wejście przez nie (przez Jezusa). Przez wiarę w niego wchodzimy przez drzwi do zbawienia.

W obrazie Dobrego Pasterza, Jezus mówi, że owce znają jego głos i idą za nim. Ci, którzy mają wiarę, znają Jego głos.

3. …mieli żywot w imieniu jego.

Ci, którzy wchodzą przez Drzwi do zagrody, otrzymują ochronę i zaopatrzenie.

Jako Dobry Pasterz, Jezus daje swoim owcom życie obfitujące we wszelkie dobra i czuwa nad nimi.

W tych dwóch obrazach (Drzwi i Pasterza), możemy zauważyć nową myśl—a mianowicie fakt, że Bóg Ojciec, wraz z Chrystusem chronią i zaopatrzają tych, którzy wierzą. Nauczanie tutaj jest jednoznaczne—Bóg nie tylko daruje wierzącym życie wieczne w przyszłości, ale również daje im bogate w łaski życie tu i teraz, na Ziemi. Ten nowy koncept będzie rozwijany w dalszym nauczaniu Jezusa. Jest to jednoznaczna wskazówka, że zwycięstwo nad grzechem i śmiercią nie następuje dopiero po śmierci fizycznej, ale od razu, w tym życiu, dla tych, którzy w Niego wierzą.

Jestem Drzwiami Owiec

W obrazie Drzwi, Jezus jest jedynym sposobem, aby uzyskać dostęp do Boga, tj. Aby być zbawionym (wers 9). Ten obraz łączy się pięknie z metaforą Chleba Żywota (tylko jedząc ten chleb możemy uzyskać życie wieczne) i Światłości Świata (tylko idąc w światłości—podążając za Jezusem—możemy uzyskać życie wieczne). Wszystkie omawiane tu obrazy odnoszą się wyłącznie do Jezusa. Innymi słowy—jest tylko jeden Chleb Żywota, tylko jedna Światłość Świata i tylko jedne Drzwi do zagrody owiec oraz tylko jeden Dobry Pasterz. Ta wyłączność jest związana z faktem, że Jezus jest jedynym Synem Bożym. Życie wieczne zyskujemy jedynie przez ofiarę bezgrzesznego Syna Bożego. Odźwierny w niebie (Bóg Ojciec) otwiera bramę tylko pasterzowi i Jego owcom (wierzącym). Wszyscy inni są intruzami—albo złodziejami albo też zwierzętami—mają upodobanie w zabijaniu i wyzyskiwaniu owiec. Widzimy tutaj ogromny kontrast między Chrystusem a żydowskimi przywódcami religijnymi z rozdziału dziewiątego. Liderzy religijni Żydów, poprzez swoje obrzydzenie i nienawiść do Jezusa, byli skłonni wyrzucić z synagogi człowieka (ślepca), który został uleczony. Ani trochę nie interesowało ich, że „niszczą” tego człowieka, a dodatkowo, poszukiwali sposobu, by zniszczyć Chrystusa. Byli to ludzie, w których ręce została złożona opieka nad owcami Izraela, a jednak wyrzucili jedną z owiec ze swojego grona, tylko dlatego, że dostrzegła coś, czego oni nie byli w stanie dojrzeć! Bóg otworzył drzwi do zagrody dla tego wyrzuconego z synagogi człowieka, który wszedł przez te drzwi, poznając głos swego Pasterza.

Jestem Dobrym Pasterzem

Jako Dobry Pasterz, Jezus nie tylko oddał swoje życie za owce, ale też opiekuje się nimi, dba o nie i chroni je, aby nigdy nie zginęły (wersy 11, 17, 18, 27-30 rozdziału 10 Ew. Jana). Prawdopodobnie najpiękniejszy wyraz tego poświęcenia i opieki znajdziemy w psalmie 23:

¹  Pan jest pasterzem moim, Niczego mi nie braknie. 
²  Na niwach zielonych pasie mnie. Nad wody spokojne prowadzi mnie. 
³  Duszę moją pokrzepia. Wiedzie mnie ścieżkami sprawiedliwości Ze względu na imię swoje. 
⁴  Choćbym nawet szedł ciemną doliną, Zła się nie ulęknę, boś Ty ze mną, Laska twoja i kij twój mnie pocieszają, 
⁵  Zastawiasz przede mną stół wobec nieprzyjaciół moich. Namaszczasz oliwą głowę moją, kielich mój przelewa się. 
⁶  Dobroć i łaska towarzyszyć mi będą Przez wszystkie dni życia mego. I zamieszkam w domu Pana przez długie dni.

Psalm ten idealnie oddaje słowa Chrystusa z wersetu 10, Ja przyszedłem, aby miały życie i obfitowały. Życie wieczne, które ofiaruje Chrystus nie jest tylko czymś na co możemy mieć nadzieję, nie jest tylko możliwością. Ono jest naszą pewnością i zaczyna się tu i teraz.

Pomocne może być cofnięcie się do pierwszego stwierdzenia “Ja jestem…”. Jezus mówi tam, że jest Chlebem Żywota. Ten, kto zje ten Chleb, nigdy już nie będzie głodny. Wskazuje to na jednorazowy akt jedzenia. W drugim stwierdzeniu Jezus, jako Światłość Świata mówi: „kto idzie za mną, nie będzie chodził w ciemności, ale będzie miał światłość żywota”.  Wskazuje to na konieczność podążania za Chrystusem. Jako Dobry Pasterz, Jezus mówi o kolejnym kroku—o tym, że będzie nas prowadził, przewodził nam i ochraniał nas. Bierze na siebie całą odpowiedzialność za owce—czyli tych, którzy Mu zawierzyli. Najpierw, kładąc za nas swoje życie, staje się Chlebem Żywota, połamanym dla nas. Przez śmierć, a później zmartwychwstanie, staje się Światłością Świata. Poprzez wstąpienie do nieba, staje się naszym Dobrym Pasterzem, który prowadzi, przewodzi i ochrania owce. Tylko on ma moc, by najpierw oddać swe życie (nikt mu go nie odbiera—wers 18), a potem wziąć je znowu—zmartwychwstać. Mając taką moc, tylko on może prowadzić, przewodzić i ochraniać owce. Potem wskazuje nawet na więcej, mówiąc (wers 28): I ja daję im żywot wieczny, i nie giną na wieki, i nikt nie wydrze ich z ręki mojej. Trzymani w jego ręce, wierzący nie zginą, nie mogą zginąć—zamknięci w najmocniejszym uścisku na świecie. Może tylko z wyjątkiem jednego uścisku, o którym czytamy w następnym wersecie: Ojciec mój, który mi je dał, jest większy nad wszystkich i nikt nie może wydrzeć ich z ręki Ojca. Ci który uwierzyli Chrystusowi, są trzymani w podwójnym uścisku— zarówno w ręce Jezusa, jak i Boga Ojca.

Dzięki takiemu zapewnieniu bezpieczeństwa zbawienia, możemy nie tylko mieć nadzieję, ale stuprocentową pewność, że czeka nas dobre życie—zarówno po śmierci, jak i teraz: Choćbym nawet szedł ciemną doliną, Zła się nie ulęknę, boś Ty ze mną (Psalm 23, 4). Chrystus zna swoje owce, a one idą za nim ponieważ znają Go i ufają mu we wszystkim, a On nie daje im powodu, by miały wątpić. Jego głos (Słowo Boże) pokrzepia je, prowadzi je, przewodzi im i ochrania je.

Wnioski

Omówione w rozdziale dziesiątym stwierdzenia Jezusa (“Ja jestem…”), są ostatnimi, które wypowiedział publicznie. Ostatnie trzy stwierdzenia skierował już do swych najbliższych uczniów. Podwójne stwierdzenie „Jam jest Drzwiami Owiec” oraz „Jam jest Dobrym Pasterzem”, niejako zamykają pierwszą część stwierdzeń Jezusa. Dalsza nauka idzie dopiero za wiarą i posłuszeństwem pierwszym trzem wypowiedziom. Jeśli aż do teraz nie jadłeś Chleba, nie podążałeś za Światłością,  nie oddałeś się w opiekę i prowadzenie Dobremu Pasterzowi, jesteś albo poza drzwiami owczarni, albo, co gorsza, jesteś intruzem. Jezus przedstawia propozycję, a teraz czas na naszą decyzję. Modlimy się o to, by Twoją decyzją było podążanie za Chrystusem, zawierzenie Mu jeśli chodzi o życie wieczne i otrzymanie Światłości, która przewodzi wierzącym.