Główny fragment do czytania: Ewangelia Jana, rozdział 6,22-71
Fragment wprowadzający: Jana 6,1-21
Wprowadzenie
W całej, długiej historii narodu żydowskiego pojawiali się prorocy zapowiadający nadejście wybawcy, który zwycięży ich wrogów i wprowadzi sprawiedliwe rządy. Proroctwa te zapisano w żydowskich pismach, znanych dzisiaj jako Stary Testament, stanowiący integralną część Biblii. Ponadto w czasach Chrystusa naród żydowski wierzył, że właśnie wypełnił się czas oczekiwania na wodza, który by wyzwolił go spod panowania Rzymu. Spodziewano się również przywódcy duchowego zwanego w Starym Testamencie „Mesjaszem” i „Zbawicielem.”
Po dokonaniu cudu rozmnożenia chleba, ludzie doszli do wniosku, że to On jest prorokiem o którym mówi w Starym Testamencie Mojżesz. Spodziewali się, że to on, podobnie jak Mojżesz, nakarmi ich i uwolni od niewoli Rzymian. Przeczytajmy wers 6,14 w Ewangelii Św. Jana :
„Wtedy ludzie ujrzawszy cud, jaki uczynił, rzekli: Ten naprawdę jest prorokiem, który miał przyjść na świat.” ―Ewangelia Jana 6,14
Pomimo, że Jezus był tym, którego zapowiedział Mojżesz, wyobrażenie ludzi o Mesjaszu było inne. Interpretując słowa żydowskiego proroka na swój sposób spodziewali się przywódcy politycznego, podczas gdy Chrystus miał się okazać ich duchowym Zbawcą. Aby położyć kres tym mylnym oczekiwaniom na posiadanie króla, Jezus przytoczył bardzo mocne słowa, których celem było zwrócenie uwagi na potrzeby duchowe (zbawienie i życie wieczne), a odwrócenie jej od potrzeb fizycznych (pokarm, król).
W odpowiedzi na żądanie ludzi, którzy chcieli znaku podobnego do zesłania manny (6,30.31), Jezus stwierdza, że prawdziwą manną, a więc pokarmem i znakiem z nieba jest On sam! Przeciwstawia On to, co sam daje, temu, co Żydzi otrzymali od Mojżesza. Mojżesz dał ludziom mannę, która zaspokoiła fizyczny głód jednego dnia, Chrystus ofiarował nam siebie, aby dać życie wieczne. Jezus, poświęcając samego siebie, jest „Chlebem Żywota”, jest „Dawcą i Samym Darem.”
Jezus―Chlebem Żywota
„Te zaś są spisane, abyście wierzyli, że Jezus jest Chrystusem, Synem Boga, i abyście wierząc mieli żywot w imieniu jego.” ―Ewangelia Jana 20,31
Wers ten możemy łatwo podzielić na dwie części. Pierwsza mówi o tym, abyśmy wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, druga o tym, że wierząc, możemy mieć życie w Jezusie („w imię Jego”).Te dwa stwierdzenia nasuwają kilka pytań:
➢ Skąd mamy wiedzieć, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Boga?
➢ Co rozumiemy przez słowo„wierzyć”?
➢ Jakie jest „życie”, które mamy otrzymać?
➢ Jak możemy otrzymać życie „w imię Jego”?
Na te cztery bardzo ważne pytania, znajdziemy odpowiedź w omawianym fragmencie Ewangelii Jana (6, 22-71).
Trzy razy w rozdziale 6 (w wersach 35.48.51) Jezus mówi: „Ja jestem chlebem żywota”, lub „Ja jestem chlebem żywym”:
„Odpowiedział im Jezus: Ja jestem chlebem żywota; kto do mnie przychodzi, nigdy łaknąć nie będzie, a kto wierzy we mnie, nigdy pragnąć nie będzie.” ―Ewangelia Jana 6,35
„Ja jestem chlebem żywota.” ―Ewangelia Jana 6,48
„Ja jestem chlebem żywym, który z nieba zstąpił; jeśli kto spożywać będzie ten chleb, żyć będzie na wieki; a chleb, który Ja dam, to ciało moje, które Ja oddam za żywot świata.” ―Ewangelia Jana 6,51
Nazywając siebie Chlebem Żywota, Chrystus ukazuje się jako ten, który zstąpił z nieba (6,33.50), posłany przez Boga (6,28.29.38.40.44.57). Jezus oświadcza, że Bóg jest Jego Ojcem (6,32.46,65). Z reakcji słuchających go ludzi, wynika, że wprawdzie zrozumieli oni jego słowa (6,41.42) nie uznali ich jednak za prawdę.
W cytowanych wersach Jezus nie mówi wprost po co przyszedł na ziemię. Czyni jednak aluzję do swojej przyszłej męki na krzyżu, oraz stwierdza jednoznacznie, że „…chleb, który Ja dam, to ciało moje, które Ja oddam za żywot świata.”
Zwróćmy uwagę na wersy 6,53-58, w których Jezus mówi o tym co nas ominie jeśli nie będziemy „…jedli ciała Syna Człowieczego i pili krwi. jego” Aby zrozumieć ten wers, należy przypomnieć sobie słowa Jezusa, które przeczytaliśmy wcześniej (6,28.29.35.36.40.41). W tych wersach, Jezus krok po kroku wyjaśnia co należy czynić aby otrzymać życie wieczne.
Porównajmy wersy 6, 47 z 54:
„Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, kto wierzy we mnie, ma żywot wieczny.” ―Ewangelia Jana 6,47
„Kto spożywa ciało moje a pije krew moją, ten ma żywot wieczny, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.” ―Ewangelia Jana 6,54
Jezus mówi bardzo jasno, że jedynym warunkiem zbawienia jest wiara. Bez wiary w niego nie ma przebaczenia i życia wiecznego. Istnieje tylko potępienie. Co jednak, znaczą słowa „wiara” i „wierzyć”? Jezus objaśnia to obrazowo stawiając znak równości pomiędzy słowami „wierzy” i „spożywa,” a więc „wierzy” i „przyjmuje.” Spożywamy jego ciało i pijemy Jego krew, wtedy gdy wierzymy, że umierając na krzyżu stał się ofiarą za nasze przewinienia. Przyjmując, spożywając, pokarm utrzymujemy się przy życiu. Manna, chleb jako pokarm fizyczny podtrzymuje życie fizyczne. Wiara jako pokarm duchowy daje życie wieczne. Zbawia nas nie fizyczne akty jedzenia i picia. Jezus powiedział (6,63) „Duch ożywia. Ciało nic nie pomaga. Słowa, które powiedziałem do was, są duchem i żywotem,” i dalej mówi Jezus „…ten kto do mnie przychodzi nigdy łaknąć nie będzie, a kto wierzy we mnie, nigdy pragnąć nie będzie” (6,35), oraz oświadcza: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, kto wierzy we mnie ma żywot wieczny” (6,47). Zbawia nas wiara w fizyczny akt ofiarowania ciała i krwi, zakończony śmiercią Jezusa na krzyżu.
Wnioski:
Opisane w wersach 6,66-69 są dwa rodzaje reakcji ludzi słuchających Jezusa. Są tacy, którzy czują się oszukani faktem, że nie jest on Mesjaszem spodziewanym przez nich i ci odchodzą. Jest jednak paru ludzi, reprezentowanych przez Piotra, który w deklaracji swojej, potwierdza słowa napisane przez Jana w rozdziale 20,31:
„A myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś Chrystusem Synem Boga żywego”. ―Ewangelia Jana 6,69
Oni wierzą, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym. Przekonały ich o tym te słowa, które zniechęciły innych. Przed nami również stoi wybór: uwierzyć Jezusowi czy nie. Przyjąć Go czy odrzucić. Ten wybór wyznacza naszą dalszą drogę.
Wolni Baptyści 